Απορίες δημιουργεί στους οδηγούς το χάσμα μεταξύ της πραγματικής κατανάλωσης που έχει το αυτοκίνητό τους και αυτής που αναφέρεται στα προϊοντικά φυλλάδια.

Η κατανάλωση καυσίμου αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες επιλογής ενός καινούργιου αυτοκινήτου, και δη εν μέσω μιας εποχής όπου οι τιμές στα πρατήρια υγρών καυσίμων έχουν εδραιωθεί σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι λίγοι οι υποψήφιοι αγοραστές που… διυλίζουν -και όχι άδικα- τον κώνωπα, συγκρίνοντας εξονυχιστικά τις τιμές κατανάλωσης καυσίμου που ανακοινώνουν οι κατασκευαστές.

Ακόμα, ωστόσο, και αν επιλέξουν το λιγότερο ενεργοβόρο αυτοκίνητο της αγοράς, θα διαπιστώσουν ότι η επίτευξη της ανακοινωθείσας κατανάλωσης αποτελεί ένα ουτοπικό σενάριο. Για ποιο λόγο, όμως υπάρχει αυτή η απόκλιση;

Αρχικά πρέπει να αναφέρουμε, ότι στόχος τόσο των αυτοκινητοβιομηχανιών όσο και των διεθνών ρυθμιστικών φορέων και οργανισμών είναι η πραγματική κατανάλωση καυσίμου να συμβαδίζει όσο το δυνατόν περισσότερο με αυτή που αναφέρεται στα προϊοντικά φυλλάδια.

Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε από την 1η Σεπτεμβρίου 2018 όλα τα οχήματα που πωλούνται, λαμβάνουν έγκριση τύπου σύμφωνα με το WLTP (“Worldwide Harmonized Light Vehicle Test Procedure”). Πρόκειται για ένα πρωτόκολλο εργαστηριακών δοκιμών που δίνει στους καταναλωτές της δυνατότητα να έχουν ακριβέστερη εικόνα της κατανάλωσης καυσίμου (και φυσικά και των εκπομπών CO2 του οχήματός τους), σε σύγκριση με την προηγούμενη διαδικασία δοκιμών (NEDC) που τέθηκε σε ισχύ το 1992.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε σύγκριση με τον NEDC, o κύκλος οδήγησης WLTP είναι πολύ πιο δυναμικός. Μεταξύ άλλων, η διαδικασία πιστοποίησης διαρκεί 30 λεπτά, έναντι 20 λεπτών στον NEDC, την ίδια ώρα που περιλαμβάνονται μεγαλύτερες επιταχύνσεις, περισσότερα φρεναρίσματα και υψηλότερη μέση και μέγιστη ταχύτητα.

Παράλληλα, στον WLTP περιλλαμβάνονται τέσσερις αντιπροσωπευτικές φάσεις οδήγησης, έναντι δύο στον NEDC, ενώ λαμβάνεται υπόψη και η επίδραση του έξτρα εξοπλισμού στην κατανάλωση καυσίμου.

Εφόσον, λοιπόν, ο κύκλος WLTP είναι τόσο αυστηρός γιατί υπάρχει αυτό το «χάσμα» στην κατανάλωση καυσίμου; Όσο ενδελεχείς και αν είναι οι μετρήσεις, αυτές γίνονται σε εργαστηριακό περιβάλλον, το οποίο δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει στο 100% τις πραγματικές συνθήκες οδήγησης.

Στην πραγματικότητα, τα οχήματα κινούνται σε δρόμους με διαφορετική ποιότητα ασφάλτου, αντιμετωπίζουν ποικίλες καιρικές συνθήκες και πρέπει να προσαρμόζονται σε διάφορα κυκλοφοριακά δεδομένα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την κατανάλωση καυσίμου σε σύγκριση με τις ιδανικές συνθήκες δοκιμών.

Για παράδειγμα, η συνεχής κίνηση σε περιοχές με ανηφορική κλίση αυξάνει το φορτίο του κινητήρα και επομένως την κατανάλωση καυσίμου, την ίδια ώρα που η οδήγηση σε δρόμους με πολλές στροφές και υψομετρικές αλλαγές μπορεί να επιταχύνει τη φθορά των ελαστικών, κάτι που με τη σειρά του αυξάνει τις ενεργειακές ανάγκες του οχήματος.

Επιπλέον, κάθε οδηγός έχει το δικό του στιλ οδήγησης, το οποίο δεν μπορεί να προσομομοιαστεί στο 100% από τον κύκλο WLTP, την ίδια ώρα που στις εργαστηριακές δοκιμές δεν προσμετράται η χρήση του κλιματισμού, ο οποίος ως γνωστόν αυξάνει σημαντικά την κατανάλωση καυσίμου.

Τέλος, μολονότι στον κύκλο WLTP λαμβάνεται υπόψη το βάρος του οχήματος, συμπεριλαμβανομένου κάποιου έξτρα φορτίου, στις δοκιμές δεν συνυπολογίζεται το βάρος που μπορεί να προσθέσει π.χ. ένα γεμάτο πορτμπαγκάζ, όπως και η παρουσία τεσσάρων επιβατών εντός της καμπίνας.

Διαβάστε επίσης: