Ο Αργύρης Αγγέλου σε πρόσφατη συνέντευξή του σε γνωστή εφημερίδα μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να διαχειριστεί στη θεατρική σκηνή όπως εκείνη του θανάτου του αγαπημένου του πατέρα.

Έχεις περάσει δύσκολες στιγμές στο θεατρικό σανίδι;

Πολλά μου έχουν συμβεί, αλλά είναι η αδρεναλίνη της σκηνής τέτοια που τα ξεπερνάς. Έχω παίξει την ημέρα της κηδείας του πατέρα μου, έχω παίξει άρρωστος, έχω χτυπήσει πάνω στη σκηνή, αλλά συνέχισα, δεν είναι κάτι που είμαι ήρωας που το έκανα. Είναι κάτι σαν φυσικό επακόλουθο λόγω της αδρεναλίνης που έχει η σκηνή. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σημαντικό επειδή το έκανα.

Όταν έχασες τον πατέρα σου, έπαιξες το ίδιο βράδυ;

Ναι, ήταν το 2013. Θυμάμαι ότι με είχαν πάρει τηλέφωνο από την παραγωγή για να ακυρώσουμε την παράσταση. Αρνήθηκα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτή η δύναμη, αλλά θυμάμαι πως, όταν πήγα στο θέατρο, ήταν μια… ανάσα για μένα, που με βοήθησε να πάω παρακάτω για να μην με πνίξει όλη αυτή η θλίψη, η απότομη αλλαγή στη ζωή μου. Δηλαδή, τότε εγώ θυμάμαι εκείνη την παράσταση σαν ευχάριστο διάλειμμα. Όχι με πόνο και θλίψη. Και νομίζω ότι πήρα τις πιο γλυκές και τρυφερές αγκαλιές εκείνο το βράδυ και από τους συναδέλφους μου και από τον κόσμο, που κάποιοι το ξέρανε.

Ήταν και ο αδελφός μου στην πλατεία, που είχε έρθει να με στηρίξει μαζί με τα ανίψια μου. Δεν πέρασε καν από το μυαλό μου να ακυρώσω παράσταση, χωρίς να κρίνω το αν κάποιος νιώσει την ανάγκη να πάρει την απόσταση του. Εγώ λειτούργησα έτσι. Δεν σημαίνει ότι αυτός είναι ο κανόνας.