Ανεκδοτάρα με παντρεμένους φίλους: Συζητάνε δύο φίλοι μεταξύ τους για το ποιος είναι ο κύριος του σπιτιού

Λέει ο πρώτος φίλος:

– Εγώ όταν μιλάω με τη γυναίκα μου, πάντοτε γίνεται το δικό μου!

Λέει ο δεύτερος:

-Eγώ ότι και αν γίνει στο σπίτι, ακόμα και αν μαλώσουμε, έχω το πάνω χέρι!

Aπαντάει ο πρώτος:

-Eγώ όταν μαλώνω με τη γυναίκα μου, ότι και αν γίνει έχω πάντα την τελευταία κουβέντα!

– Έλα ρε μεγάλε, του λέει ο άλλος και τι της λες δηλαδή;

– Συγχώρα με γυναίκα…

ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ

Ο Τοτός “ζωγραφίζει” σε ανεκδοτάρα: Όταν αυτός ο μπόμπιρας έχει απορίες, όλα πηγαίνουν λάθος μετά! Δείτε τι εννοούμε πιο κάτω

Ρωτάει ο Τοτός τη μαμά του:

– Μαμά, γιατί σε πονάει το στομάχι σου;

– Επειδή είναι άδειο παιδί μου, απαντά η μαμά.

Εκείνη την στιγμή μπαίνει για επίσκεψη στο σπίτι, μια φίλη της μαμάς του και λέει:

– Άσε, με πονάει φοβερά το κεφάλι μου!

Και ο Τοτός πετάγεται και της λέει:

– Σας πονάει, επειδή είναι άδειο κυρία;

Ανεκδοτάρα με ξανθές κολλητές: Παρασκευή απόγευμα και δύο γειτόνισσες κάθονται στο παγκάκι του πάρκου όταν βλέπουν τον άντρα της μιας

Λέει λοιπόν η μια από τις φίλες όταν βλέπει τον άντρα της:

-Ωχ έρχεται ο άντρας μου με μια μεγάλη ανθοδέσμη, αυτό σημαίνει ότι όλο το Σαββατοκύριακο θα είμαι ξάπλα με τα πόδια ανοικτά.

Για να απαντήσει η ξανθιά φίλη της:

-Γιατί καλέ; Δεν έχετε βάζα στο σπίτι σας;

Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;

Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.

Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.

Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.

Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.

Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού^.

Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης^.

Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό ^{και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.}

Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση»^.

Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.

Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.

Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.